Film dydaktyczny stać się miał czynnikiem wybitnie ułatwiającym zbliżenie programów metod nauczania do potrzeb życia

W dziedzinie filmu dydaktycznego chodziło w pierwszym rzędzie wspólne ustalanie tematyki filmów dla szkół technicznych, kursów zawodowych i uzgadnianie w tym względzie produkcji Instytutu z innymi zainteresowanymi instytucjami. Film dydaktyczny stać się miał w tego typu szkołach czynnikiem wybitnie ułatwiającym zbliżenie programów metod nauczania do potrzeb życia. W celu przepracowania w szczegółach konkretnego programu działania Rady wyłoniona została Sekcja programowa pod przewodnictwem K. Pie- rackiego, b. wiceministra WRiOP, prezesa Towarzystwa Oświaty Zawodowej i kierownika Wydziału Szkolnictwa Zawodowego Zarządu m.st. Warszawy. W skład Sekcji weszli: prof. M. Pożaryski z Politechniki Warszawskiej, prof. G. Szulc, dyr. Państwowego Zakładu Higieny, dr Kruszyński, docent Uniwersytetu Stefana Batorego, dyr. J. Bolesta ze Związku Pol. Przem. Metalowego i W. Adamiecki, wicedyrektor Instytutu Spraw Społecznych. Instytut działał w porozumieniu z Wydziałem Filmowym PAT oraz z nowo powstałym w tym czasie Towarzystwem Rozwoju Filmu Polskieskiego.